เรตินาที่รับรู้แสงของดวงตาจะแตะวงจรที่แตกต่างกันขึ้นอยู่กับว่าสร้างการมองเห็นที่สร้างภาพหรือทำหน้าที่ที่ไม่ใช่การมองเห็น การค้นพบนี้อาจมีความหมายสำหรับการทำความเข้าใจว่าดวงตาของเราช่วยควบคุมอารมณ์ การย่อยอาหาร การนอนหลับ เส้นทางที่เกี่ยวข้องกับการสร้างภาพ แต่จนถึงขณะนี้ยังไม่เป็นที่ทราบแน่ชัดว่าพฤติกรรมการมองเห็นที่ไม่ก่อให้เกิดภาพ
อาศัยวิถีทางเดียวกันนี้ในดวงตา การมองเห็นเริ่มต้นขึ้นเมื่อแสงเดินทางเข้าสู่ดวงตาและกระทบกับตัวรับแสงที่รับรู้แสงของเรตินา เซลล์รับแสงจะส่งสัญญาณผ่านเซลล์ประสาทเรตินอลหลายชั้นก่อนที่สัญญาณเหล่านั้นจะถูกส่งไปยังสมอง แสงยังกระตุ้นการทำงานบางอย่างที่ไม่เกี่ยวกับการมองเห็น เช่น การควบคุมปริมาณแสงที่เข้าตาผ่านรูม่านตา (การสะท้อนแสงของรูม่านตา) และควบคุมวงจรการตื่น/การนอนหลับ (จังหวะการเต้นของหัวใจ) การหยุดชะงักของจังหวะการเต้นของหัวใจเกี่ยวข้องกับปัญหาการนอนหลับ โรคอ้วน และปัญหาสุขภาพอื่นๆ